Alltaf batnar það

Það verður ekki annað sagt en að íslenski hrunadansinn verði æ fáránlegri.

Í nýjasta kapítula keppast auðmennirnir (nb. auðmaður er orðið að skammaryrði í íslensku) við að hvítþvo sig í sínum eigin fjölmiðlum. Enginn þeirra ber ábyrgð á neinu.

Eru þeir svo raunveruleikafirrtir að halda að þetta virki? Dettur þeim í hug að einhver trúi orði af því sem þeir segja? Og ef einhver trúi þeim, þá sé þeim hinum sama ekki skítsama?

Þeir hljóma eins og alvarlega veikir psychopatar, sociopatar - ef ekki bara universpatar. Þeir virðast helteknir af afneitunarkvillum, sjálfsréttlætingaræði, varpandi ábyrgðinni yfir á aðra - og vola yfir því að götustrákar á Íslandi geri hróp að þeim...

Er ekki til einhver Síbería handa þessum piltum, þar sem þeir geta bara étið það sem úti frýs?